Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

to fight

  • 1 pugna

    fight, battle, conflict, set-to.

    Latin-English dictionary of medieval > pugna

  • 2 com - mittō (conm-)

        com - mittō (conm-) mīsī, missus, ere.    I. To bring together, join, combine, put together, connect, unite: commissis operibus, L.: fidibusque commissa Moenia, O.: domus plumbo commissa, patched, In.: commissa inter se munimenta, L.: viam a Placentiā Flaminiae, L.: quā naris fronti committitur, is joined, O.: manum Teucris, to attack, V.: commissa in unum crura, O. — To bring together in fight, match, set together, set on: Aenean Rutulumque, make them fight, i. e. describe their contest, Iu.: eunucho Bromium, Iu.—To join, commit, enter on, fight, engage in, begin: proelii committendi signum dare, Cs.: proelium statim, N.: pugnam caestu, V.: ut proelium committi posset, S.: commisso proelio, when the fighting began, Cs.: cum equitatu proelium, Cs.: rixae committendae causā, L. — Of contests in the games: nondum commisso spectaculo, L.: quo die ludi committebantur: ludos, V.—Of a criminal trial: iudicium inter sicarios hoc primum committitur.—To fight, carry on, wage: pugnam navalem: proelia per quatriduum, L. —    II. To deliver, intrust, consign, place, commit, yield, resign, trust, expose, abandon: me tuae fide (dat.), T.: suos alcui liberos, T.: honor creditus ac commissus: alcui calceandos pedes, Ph.: quibus tota commissa est res p.: quia commissi sunt eis magistratūs: imperium alicui, N.: caput tonsori, H.: sulcis semina, V.: verba tabellis, O.: se theatro: se pugnae, L.: pelago ratem, H.: se mortis periculo: se civilibus fluctibus, N.: tergum meum Tuam in fidem, T.: se in id conclave: rem in casum, L.: cum senatus ei commiserit, ut videret, ne, etc.: de existimatione suā alcui: ei commisi et credidi, T.: universo populo neque ipse committit neque, etc.: venti, quibus necessario committendum existimabat, Cs.— Prov.: ovem lupo commisti, T. — To practise, commit, perpetrate, do, be guilty of: qui nihil commiserint: quod mox mutare laboret, H.: facinus: delictum, Cs.: nil nefandum, O.: nefarias res: fraudem, H.: multa in deos impie: quidquid contra leges: aliquid adversus populum, L.: quasi committeret contra legem, offend: cum veri simile erit aliquem commississe.—With ut (rarely cur or quā re), to be in fault, give occasion, be guilty, incur (usu. with neg.): non committet hodie iterum ut vapulet, T.: civem committere, ut morte multandus sit, incur: committendum non putabat, ut dici posset, etc., that he ought not to incur the reproach, etc., Cs.: negare se commissurum, cur sibi quisquam imperium finiret, L.: neque commissum a se, quā re timeret, Cs.—Poet., with inf: infelix committit saepe repelli, incurs repulse, O. — To incur, become liable to: multam: devotionem capitis, incurred.—Hence, commissus, forfeited, confiscated (as a penalty): hereditas Veneri Erycinae commissa: civitas obligata sponsione commissā, a broken covenant, L.

    Latin-English dictionary > com - mittō (conm-)

  • 3 bellō

        bellō āvī, ātum, āre    [bellum], to wage war, carry on war, war: cum Aetolis: adversum patrem, N.: pro Samnitibus adversus Romanos, L.: ad bellandum profecti, Ta.: bellum a consulibus bellatum, conducted, L.: cum mulierculis bellandum.—Supin. acc.: Agesilaum bellatum mittere, N.—P. as subst: quem (deum) adesse bellantibus, warriors, Ta.—To fight, contend: quem prohibent anni bellare, O.: bellante prior (hoste), triumphing over, H.
    * * *
    bellare, bellavi, bellatus V INTRANS
    fight, wage war, struggle; take part in war/battle/fight (also animals/games)

    Latin-English dictionary > bellō

  • 4 bellor

        bellor —, ārī, dep.,    to war, fight (rare for bello): pictis armis, V.
    * * *
    bellari, - V DEP
    fight, wage war, struggle; take part in war/battle/fight (also animals/games)

    Latin-English dictionary > bellor

  • 5 con-currō

        con-currō currī or cucurrī, cursus, ere,    to run together, assemble, flock together: concurrunt librarii: licet concurrant omnes philosophi, unite: trepidae comites, V.: summā cum expectatione concurritur: undique ex agris, N.: mi obviam, T.: ad hos, Cs.: ad mortem: ad Perdiccam opprimendum, unite, N.: ad vocem, V.: in arcem, V.: concurritur undique ad incendium restinguendum: ex proximis castellis eo concursum est, Cs. — To meet, dash together, clash, strike one another: ne prorae concurrerent, L.: concurrit dextera laevae, H.: aspere concurrunt litterae.—To come together in fight, engage in combat, join battle, fight: equites inter se, Cs.: inter se in modum iustae pugnae, L.: inter sese paribus telis, V.: cum hoc, N.: centurio cum centurione concurrendum sibi esse sciebat, L.: adversus fessos, L.: in aliquem, S.: audet viris concurrere virgo, V.: comminus hosti, O.: cum infestis signis, S.: ex insidiis, attacks, L.: mihi soli, V.: utrimque magno clamore, S.: concurritur, the fight begins, H.: concurrentis belli minae, of the outbreak of war, Ta.—To make haste, run for help: ad Aquilium.—Fig., to meet, concur, coincide, conspire, happen: multa concurrunt simul, T.: saepe concurrunt aliquorum inter ipsos contentiones.

    Latin-English dictionary > con-currō

  • 6 pūgna

        pūgna ae, f    [PAC-], a hand-to-hand fight, fight at close quarters, battle, combat, action, engagement: eam pugnam laudibus tulit, i. e. the single combat, L.: res ad pugnam atque ad manūs vocabatur, came to blows: diuturnitate pugnae defessi, Cs.: magna, L.: equestris, a cavalry action: pedestris, V.: gladiatoria: navalis, N.: calamitosissima: mala, S.: Quinquennis Graia Elide pugna, i. e. the games, O.— Troops drawn up for battle, a line of battle: mediam pugnam tueri, the middle line, L.: segregat pugnam eorum, L.: pugnam mutare, Cu. — A battle, contest, dispute, quarrel: Dabit hic pugnam aliquam denuo, i. e. will make some new trouble, T.: doctissimorum hominum: Audiet pugnas iuventus, stories of battle, H.
    * * *
    battle, fight

    Latin-English dictionary > pūgna

  • 7 Bestia

    1.
    bestĭa, ae, f. [perh. akin to fera and to belua], a beast (as a being without reason; opp. to man; while animal, = aliving being, includes man; bestia includes both fera, the beast as distinguished by fierceness, and belua, as distinguished by its size or ferocity; cf. Doed. Syn. 4, p. 290 sq.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (in the classical per. mostly in prose;

    esp. freq. in Cic., who uses it in its most extended signif., of every kind of living creature excepting man): disserens, neque in homine inesse animum vel animam nec in bestiā,

    Cic. Tusc. 1, 10, 21; 5, 13, 38; id. N. D. 2, 11, 31; id. Agr. 2, 4, 9:

    quod si hoc apparet in bestiis volucribus, nantibus, agrestibus, cicuribus, feris... quanto id magis in homine fit natura, etc.,

    id. Lael. 21, 81; id. N. D. 2, 48, 124.—So of the serpent, Plaut. Poen. 5, 2, 75.—Of the crocodile and other amphibious animals, Cic. l. l.—Of the dog, Cic. Rosc. Am. 20, 56. —Of the elephant (for the more usual belua), Liv. 33, 9, 7.—Of the ass, Suet. Aug. 96.—Of a caterpillar, Plaut. Cist. 4, 2, 62.—

    Of the ostrich: sequitur natura avium, quarum grandissimi et paene bestiarum generis struthiocameli,

    Plin. 10, 1, 1, § 1; cf. Dig. 3, 1, 1, § 6; 9, 1, 1, § 10.—With muta, Cic. Fin. 1, 21, 71; Liv. 7, 4, 6 (cf. mutae pecudes, Cic. Q. Fr. 1, 8, 24).—And for the designation of a wild animal, with fera:

    vinctum ante se Thyum agebat, ut si feram bestiam captam duceret,

    Nep. Dat. 3, 2 Dähne; Liv. 26, 13, 12; 26, 27, 12; Auct. Her. 2, 19, 29; Just. Inst. 2, 1, 12 sq.—
    2.
    As a term of reproach (cf. belua and our beast):

    mala tu es bestia,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 21; id. Poen. 5, 5, 13.—And, humorously, of the odor of the armpits (cf. ala and caper), Cat. 69, 8.—
    B.
    Esp., when the contest with animals became more usual in the public spectacles at Rome (not yet customary A.U.C. 583, B.C. 171, Liv. 44, 9, 4), bestia designated, without the addition of fera, a wild beast destined to fight with gladiators or criminals (v. bestiarius;

    usually lions, tigers, panthers, etc.).—Hence, ad bestias mittere aliquem,

    to send one to fight with wild beasts, Cic. Pis. 36, 89; so, bestiis obioere aliquem, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 32, 3:

    condemnare aliquem ad bestias,

    Suet. Calig. 27; id. Claud. 14:

    dare aliquem ad bestias,

    Dig. 48, 8, 11; Gell. 5, 14, 27:

    ad pugnam bestiarum datus, Gell. l. l. § 10: tradere aliquem ad bestias depugnandas, Dig. l. l.: bestiarum damnatio,

    the condemnation to fight with wild beasts, ib. 48, 13, 6 al. —Hence the expl.:

    bestiarum vocabulum proprie convenit leonibus, pardis et lupis, tigribus et vulpibus, canibus et simiis ac ceteris, quae vel ore vel unguibus saeviunt, exceptis serpentibus,

    Isid. Orig. 12, 2, 1 (but cf. supra, 1.).—
    II.
    Transf., as a constellation, the wotf, Vitr. 9, 4 (7) (called by Cic. Arat. 211 or 455, Quadrupes vasta).
    2.
    Bestĭa, ae, m., a cognomen in the Calpurnian family.
    I.
    The consul L. Calpurnius Bestia, Sall. J. 27, 4 al.; Flor. 3, 1, 7.—
    II.
    The tribune of the people L. Bestia, Cic. Brut. 34, 128; id. de Or. 2, 70, 283.—
    III.
    Another tribune of the people, L. Bestia, a confederate of Catiline, Sall. C. 17, 3; 43, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Bestia

  • 8 bestia

    1.
    bestĭa, ae, f. [perh. akin to fera and to belua], a beast (as a being without reason; opp. to man; while animal, = aliving being, includes man; bestia includes both fera, the beast as distinguished by fierceness, and belua, as distinguished by its size or ferocity; cf. Doed. Syn. 4, p. 290 sq.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (in the classical per. mostly in prose;

    esp. freq. in Cic., who uses it in its most extended signif., of every kind of living creature excepting man): disserens, neque in homine inesse animum vel animam nec in bestiā,

    Cic. Tusc. 1, 10, 21; 5, 13, 38; id. N. D. 2, 11, 31; id. Agr. 2, 4, 9:

    quod si hoc apparet in bestiis volucribus, nantibus, agrestibus, cicuribus, feris... quanto id magis in homine fit natura, etc.,

    id. Lael. 21, 81; id. N. D. 2, 48, 124.—So of the serpent, Plaut. Poen. 5, 2, 75.—Of the crocodile and other amphibious animals, Cic. l. l.—Of the dog, Cic. Rosc. Am. 20, 56. —Of the elephant (for the more usual belua), Liv. 33, 9, 7.—Of the ass, Suet. Aug. 96.—Of a caterpillar, Plaut. Cist. 4, 2, 62.—

    Of the ostrich: sequitur natura avium, quarum grandissimi et paene bestiarum generis struthiocameli,

    Plin. 10, 1, 1, § 1; cf. Dig. 3, 1, 1, § 6; 9, 1, 1, § 10.—With muta, Cic. Fin. 1, 21, 71; Liv. 7, 4, 6 (cf. mutae pecudes, Cic. Q. Fr. 1, 8, 24).—And for the designation of a wild animal, with fera:

    vinctum ante se Thyum agebat, ut si feram bestiam captam duceret,

    Nep. Dat. 3, 2 Dähne; Liv. 26, 13, 12; 26, 27, 12; Auct. Her. 2, 19, 29; Just. Inst. 2, 1, 12 sq.—
    2.
    As a term of reproach (cf. belua and our beast):

    mala tu es bestia,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 21; id. Poen. 5, 5, 13.—And, humorously, of the odor of the armpits (cf. ala and caper), Cat. 69, 8.—
    B.
    Esp., when the contest with animals became more usual in the public spectacles at Rome (not yet customary A.U.C. 583, B.C. 171, Liv. 44, 9, 4), bestia designated, without the addition of fera, a wild beast destined to fight with gladiators or criminals (v. bestiarius;

    usually lions, tigers, panthers, etc.).—Hence, ad bestias mittere aliquem,

    to send one to fight with wild beasts, Cic. Pis. 36, 89; so, bestiis obioere aliquem, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 32, 3:

    condemnare aliquem ad bestias,

    Suet. Calig. 27; id. Claud. 14:

    dare aliquem ad bestias,

    Dig. 48, 8, 11; Gell. 5, 14, 27:

    ad pugnam bestiarum datus, Gell. l. l. § 10: tradere aliquem ad bestias depugnandas, Dig. l. l.: bestiarum damnatio,

    the condemnation to fight with wild beasts, ib. 48, 13, 6 al. —Hence the expl.:

    bestiarum vocabulum proprie convenit leonibus, pardis et lupis, tigribus et vulpibus, canibus et simiis ac ceteris, quae vel ore vel unguibus saeviunt, exceptis serpentibus,

    Isid. Orig. 12, 2, 1 (but cf. supra, 1.).—
    II.
    Transf., as a constellation, the wotf, Vitr. 9, 4 (7) (called by Cic. Arat. 211 or 455, Quadrupes vasta).
    2.
    Bestĭa, ae, m., a cognomen in the Calpurnian family.
    I.
    The consul L. Calpurnius Bestia, Sall. J. 27, 4 al.; Flor. 3, 1, 7.—
    II.
    The tribune of the people L. Bestia, Cic. Brut. 34, 128; id. de Or. 2, 70, 283.—
    III.
    Another tribune of the people, L. Bestia, a confederate of Catiline, Sall. C. 17, 3; 43, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > bestia

  • 9 certamen

    certāmen, ĭnis, n. [id.], a contest, struggle, strife, whether friendly or hostile, physical or intellectual; most freq. of a pugilistic contest of any kind; but also of contention in war.
    I.
    A contest, struggle in games or otherwise.
    A.
    Lit.:

    videmusne apud quos eorum ludorum, qui gymnici nominantur, magnus honos sit, nullum ab iis, qui in id certamen descendant, devitari dolorem?

    Cic. Tusc. 2, 26, 62; cf. id. de Or. 2, 78, 317:

    Hac celebrata tenus sancto certamina patri,

    Verg. A. 5, 603; cf. Ov. M. 1, 446:

    luctandi,

    Quint. 12, 2, 12:

    saliendi,

    id. 10, 3, 6:

    citharoedorum,

    id. 4, 1, 2:

    sacra,

    id. 2, 8, 7 Spald.:

    quinquennale triplex, musicum, gymnicum, equestre,

    Suet. Ner. 12; cf. id. Vit. 4; id. Dom. 4:

    bijugum,

    Verg. A. 5, 144:

    quadrigarum,

    Suet. Claud. 21:

    pedum,

    Ov. M. 12, 304:

    cursus,

    id. ib. 7, 792;

    10, 560: disci,

    id. ib. 10, 177:

    Veneris,

    id. Am. 2, 10, 29 et saep.—
    2.
    Meton., poet., the object contended for, the prize, Ov. M. 13, 129:

    pecoris magistris Velocis jaculi certamina ponit in ulmo,

    Verg. G. 2, 530 Heyne.—
    B.
    Trop., a rivalry, contest, struggle, emulation, etc.:

    certamen honestum (Stoicorum et Peripateticorum),

    Cic. Fin. 2, 21, 68:

    est mihi tecum pro aris et focis certamen,

    id. N. D. 3, 40, 94:

    est alicui certamen cum aliquo de principatu,

    Nep. Them. 6, 3: certamen honoris et gloriae. Cic. Lael. 10, 34; cf. id. Off. 1, 12, 38; Sall. J. 41, 2; Quint. 10, 5, 5:

    bona ratio cum perditā confligit. In ejus modi certamine ac proelio,

    Cic. Cat. 2, 11, 25:

    pugna forensium certaminum,

    id. 5, 12, 22:

    eloquentiae inter juvenes,

    Quint. 2, 17, 8:

    verborum linguaeque,

    Liv. 10, 22, 6:

    laboris ac periculi,

    id. 28, 19, 14:

    amicitiae, benevolentiae,

    id. 37, 53, 7:

    bonae artis ac virtutis,

    id. 37, 54, 19:

    irarum,

    id. 1, 7, 2; cf. id. 3, 39, 3:

    conferendi (pecuniam),

    id. 4, 60, 8:

    patrum animos certamen regni ac cupido versabat,

    id. 1, 17, 1; cf. id. 21, 31, 6:

    leti (inter mulieres Indas),

    Prop. 3 (4), 13, 19:

    diu magnum inter mortales certamen fuit, vine corporis an virtute animi, etc.,

    Sall. C. 1, 5; cf. Tib. 4, 1, 37.—Rarely with gen. of adversary:

    si in virtutis certamen venerint ( = cum virtute),

    Cic. Fin. 5, 24, 71 Madv. ad loc.— Poet.:

    mite vini,

    a drinking bout, Tib. 3, 6, 11.—Also poet.: certamina ponere, syn. with certamina instituere = agôna protithenai, to order, arrange a fight or contest, Verg. A. 5, 66; 8, 639; cf. id. G. 2, 530 Wagn.—Of inanimate things:

    Arboribusque datumst variis exinde per auras Crescendi magnum inmissis certamen habenis,

    Lucr. 5, 787.—
    II. A.
    Subject. (diff. from the objective; cf.:

    proeliam, pugna, bellum, etc.): horrida Romuleum certamina pango duellum,

    Enn. Ann. 1, 1; 1, 476; 2, 6; 5, 1295; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 18, 2; Lucr. 4, 844; Ov. M. 12, 180; Liv. 36, 19, 13:

    aeterno certamine proelia pugnasque edere,

    Lucr. 2, 117:

    fit proelium acri certamine,

    Hirt. B. G. 8, 28; cf.:

    proelii certamen,

    id. B. Alex. 16:

    certamine,

    with zeal, emulously, earnestly, Verg. A. 5, 197; Curt. [p. 320] 9, 4; Sil. 10, 536; cf.:

    nec magni certaminis ea dimicatio fuit,

    not severe, Liv. 21, 60, 7. —
    B.
    Object., = proelium, pugna, etc.:

    vario certamine pugnatum est,

    Caes. B. C. 1, 46:

    erat in celeritate omne positum certamen, utri, etc.,

    id. ib. 1, 70:

    bella atque certamina,

    Sall. C. 33, 5:

    ubi res ad certamen venit,

    id. J. 13, 4:

    in certamine ipso,

    Liv. 2, 44, 11:

    navalia,

    a naval engagement, sea-fight, id. 31, 14, 4:

    classicum,

    Vell. 2, 85, 2:

    saevit medio in certamine Mavors,

    Verg. A. 8, 700 et saep.—Hence.
    C.
    In the postAug. histt. for war in gen., Flor. 1, 20; Eutr. 1, 16; Just. 7, 2, 6; 7, 6, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > certamen

  • 10 decerto

    dē-certo, āvi, ātum, 1, v. n. and a., to go through a decisive contest, to fight it out (but certare, to fight, without reference to the result. But the difference was not strictly observed. Thus Caesar uses often —15 times— decertare, but never certare; Sallust only the latter; and Cicero the two indifferently; cf.: decerno, I. B. and no. II. inf.).
    I.
    In the milit. sphere.
    (α).
    With abl.:

    proelio decertare,

    Caes. B. C. 1, 50, 4; so id. ib. 7, 77, 8; id. B. C. 1, 81, 5; 3, 37; 44; cf.:

    proeliis cum acerrimis nationibus,

    Cic. Prov. Cons. 13, 33:

    pugnā,

    Caes. B. G. 3, 23, 7:

    cum civibus armis,

    id. B. C. 3, 19;

    so ferro in ultima,

    Ov. M. 14, 804:

    cornu cum mare (aries),

    id. F. 4, 101:

    manu,

    Cic. Off. 1, 23 fin.
    (β).
    Without abl.:

    ut (Pompeium) pari condicione belli secum decertare cogeret,

    Caes. B. C. 3, 78, 3;

    so cum toto exercitu,

    Hirt. B. G. 8, 7, 6:

    iterum paratum esse decertare,

    Caes. B. G. 1, 44, 9; so absol., id. ib. 2, 10; id. B. C. 2, 6; Tac. H. 2, 33 al.; Vulg. Johan. 18, 36: de salute omnium, Auct. B. Alex. 16, 3.— Pass. impers.:

    cum duobus ducibus de imperio in Italia decertatum est,

    Cic. Lael. 8 fin.; Auct. B. Alex. 16, 6; Auct. B. Afr. 19 fin.
    B.
    Poet. like certo (v. h. v, no. I. fin.) as v. a., to fill with strife or contention, to fight for, to achieve by fighting, contending:

    regna profanis decertata odiis,

    Stat. Th. 1, 2:

    ventis decertata aequora,

    id. ib. 479:

    decertati labores,

    Claud. Laud. Stil. 1, 21; cf.:

    Artemisia certamen laudibus ejus dicundis facit... ad eas laudes decertandas venisse dicuntur viri,

    Gell. 10, 18, 5.
    II.
    Beyond the milit. sphere, to contend: erat non jure, non legibus, non disceptando decertandum;

    armis fuit dimicandum,

    Cic. Planc. 36: decertare contentione dicendi, to contend, to strive, to vie with one, id. Phil. 2, 1, 2; cf.:

    tanta contentione cum consulibus,

    id. Fam. 5, 8:

    and, inter se,

    id. Fin. 5, 2, 5:

    cum sint duo genera decertandi, unum per disceptationem, alterum per vim,

    Cic. Off. 1, 11, 34; in the gymnasium, ludicra virginum inter se [p. 519] decertantium, Mela, 1, 7, 4.—
    * B.
    Poet. of inanimate subjects: Africus Decertans Aquilonibus, * Hor. Od. 1, 3, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > decerto

  • 11 depugno

    dē-pugno, āvi, ātum, 1, v. n. and a.
    I.
    To fight eagerly, fight out; to contend, combat violently.
    A.
    Prop. (freq. and class.):

    collatis signis,

    Plaut. Cas. 2, 5, 44; cf. Liv. 34, 46:

    acie instructā, * Caes, B. G. 7, 28: multi depugnant gemitusque edunt,

    Lucr. 4, 1015:

    haud procul moenibus,

    Liv. 10, 37; cf. id. 34, 46; 40, 34:

    adversus aliquem,

    Front. Strat. 2, 4, 6 et saep.:

    Torquatus cum Gallo apud Anienem depugnavit,

    Cic. Fin. 2, 22, 73:

    ad depugnandum,

    Nep. Them. 4, 4;

    so of single combat,

    Cic. Tusc. 4, 22; id. Fin. 2, 22, 73; Suet. Caes. 39;

    and as a t. t. of gladiatorial combats,

    id. ib. 2, 17 fin.; Asin. Pollio, ap. Cic. Fam. 10, 32, 3; Quint. 8, 5, 12 Spald.;

    in the latter sense also with an object: feram,

    Dig. 3, 1, 1, § 6; cf.

    bestias,

    ib. 48, 8, 11.— Pass. impers.:

    ante depugnabitur,

    Cic. Att. 16, 11, 6: so,

    depugnarier,

    Plaut. Cas. 2, 5, 36:

    depugnatum est,

    Liv. 7, 26; 9, 39.—
    B.
    Transf. out of the milit. sphere:

    cum animo suo,

    Plaut. Trin. 2, 2, 29:

    cum fame,

    id. Stich. 4, 2, 47:

    morti,

    Sil. 10, 475.—And in a figure borrowed from the lang. of gladiators:

    unum par, quod depugnet, reliquum est voluptas cum honestate,

    Cic. Ac. 2, 46; cf.:

    natura atque luxuria depugnant (flores),

    rival one another, Plin. 21, 8, 22, § 46: indocti stolidique et depugnare parati, * Hor. Ep. 2, 1, 184.—
    * II.
    To fight to the end, stop fighting: depugnato proelio, " the day after the fair," Plaut. Men. 5, 6, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > depugno

  • 12 manus

    1.
    mănus, ūs (dat. manu for manui:

    alternae manu,

    Prop. 1, 11, 12; 2, 1, 60), f. [root man-, ma-, to measure; Sanscr. ma, measure, moon; cf. Germ. Mond, moon, and O. H. Germ. mund, hand; Angl.-Sax. mund], a hand.
    I.
    Lit.:

    quam vero aptas, quamque multarum artium ministras manus natura homini dedit!

    Cic. N. D. 2, 60, 150:

    vas in manus sumere,

    id. Verr. 2, 4, 27, § 62:

    Epicurum in manus sumere, i. e. scripta Epicuri,

    id. Tusc. 2, 3, 8:

    pyxidem in manu tenere,

    id. Cael. 26, 63:

    manum porrigere ad tradendum aliquid,

    id. ib.:

    de manibus deponere,

    to lay out of one's hands, lay down, id. Ac. 1, 1, 2. ponere, id. Q. Fr. 1, 1, 8:

    extorquere,

    to wrest from one's hands, id. Cat. 1, 6, 13:

    e manibus dimittere,

    to let go out of one's hands, id. Or. 30, 105: manum ad os apponere, i. e. to lay the finger on the lips in token of secrecy, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 4: alicui in manu esse, to be obvious, clear:

    neque mihi in manu Jugurtha qualis foret,

    Sall. J. 14, 4:

    (feminas) in manu esse parentium, fratrum, virorum,

    subject to, Liv. 34, 2, 11; cf.:

    minus filiae uxores sorores quibusdam in manu erunt,

    id. 34, 7, 11: in manibus esse, to be in everybody's hands, to be well known:

    est in manibus oratio,

    Cic. Lael. 25, 96:

    est in manibus laudatio,

    id. Sen. 4, 12; id. Brut. 33, 125.—Also, to be near:

    hostes sunt in manibus,

    near to us, close by us, upon us, Caes. B. G. 2, 19, 7; also, to be present: attendere, quae in manibus sunt, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, 1; Verg. A. 10, 280: in manibus habere, to have in hand, to be engaged on a thing:

    omnia, quae in manibus habebam, abjeci,

    Cic. Att. 13, 47, 1:

    habeo opus magnum in manibus,

    id. Ac. 1, 1, 2:

    philosophi quamcunque rem habent in manibus, in eam, etc.,

    id. Tusc. 5, 7, 18; id. Sen. 7, 22; id. Cael. 27, 65:

    milites bellum illud, quod erat in manibus, reliquisse,

    id. Rep. 2, 37, 63; cf.:

    dum occasio in manibus esset,

    Liv. 7, 36, 10:

    inimicorum in manibus mortuus est,

    among, Cic. Inv. 1, 55, 108:

    manu tenere,

    to know for certain, id. Brut. 80, 277.— Pass.:

    manibus teneri,

    to be certain, evident, Cic. Sest. 32, 69: habere in manibus, to fondle, caress, make much of:

    sic in manibus (inimicum meum) habebant, sic fovebant, etc.,

    id. Fam. 1, 9, 10:

    in manus venire,

    to come to hand, id. Q. Fr. 2, 15, b, 1:

    proelium in manibus facere,

    to fight at close quarters, Sall. J. 57, 4:

    ad manum habere,

    to have at hand, have in readiness, Quint. 12, 5, 1:

    ad manum esse,

    at hand, in hand, near, Liv. 9, 19: ad manum venire or accedere, to come hand to hand, come to close quarters:

    nonnumquam etiam res ad manus, atque ad pugnam veniebat,

    Cic. Verr. 2, 5, 11, § 28; Nep. Eum. 5, 2; Liv. 2, 30:

    ut venere in manus,

    Tac. A. 2, 80:

    ut ventum in manus,

    id. H. 4, 71:

    adire manum alicui, v. 1. adeo: ad manum intueri aliquid,

    at hand, close by, hard by, Plin. 35, 10, 36, § 97:

    prae manu or manibus,

    at hand, in readiness, in hand, Plaut. Bacch. 4, 3, 10; App. M. 6, p. 180, 32; Ter. Ad. 5, 9, 23; Gell. 19, 8:

    quem servum ille habuit ad manum,

    Cic. de Or. 3, 60, 225:

    servus a manu,

    i. e. a scribe, secretary, Suet. Caes. 74:

    de manu dare,

    to give with one's own hand, Lampr. Alex. Sev. 37: de manu in manum quippiam tradere, to deliver from hand to hand, i. e. with great care, Cic. Fam. 7, 5, 2: manum ferulae subducere, to take the hand from the rod, i. e. to be too old for the rod, Juv. 1, 15: e manu (for eminus; opp. cominus), from a distance: quae mea cominus machaera atque hasta hostibit e manu, Enn. ap. Fest. s. v. redhostire, p. 270 Müll. (Trag. v. 212 Vahl.): plenā manu, with a full or plentiful hand, bountifully, liberally:

    plenā manu dare,

    abundantly, Sen. Ben. 1, 7, 2; id. Ep. 120, 10; id. ad Polyb. 9, 7;

    so trop.: Hortalus, quam plenā manu nostras laudes in astra sustulit,

    Cic. Att. 2, 25, 1; so,

    plenis manibus pecuniam largiri,

    Lact. 3, 16, 15; cf.:

    quemquam vacuis a se manibus abire pati,

    Sen. Brev. Vit. 14, 5: manibus pedibusque aliquid facere (Greek pux kai lax), with hands and feet, i. e. with all one's power, with might and main, Ter. And. 1, 1, 134:

    per manus,

    with the hands, Caes. B. G. 6, 37:

    per manus servulae,

    by her assistance, Cic. Att. 1, 12, 3: per manus tradere, to deliver from hand to hand, from mouth to mouth, to hand down from father to son:

    traditae per manus religiones,

    Liv. 5, 51: per manus, also, by force, by main force, forcibly:

    per manus libertatem retinere,

    Sall. J. 31, 22: inter manus, in one's hands, under one's hands:

    agger inter manus proferebatur,

    Caes. B. C. 2, 2:

    villa crescit inter manus,

    Sen. Ep. 12, 1:

    nihil adhuc inter manus habui cui majorem sollicitudinem praestare deberem,

    Plin. Ep. 2, 5, 2:

    scripta quae inter manus habes,

    are occupied with, id. ib. 5, 5, 7.— Trop., palpable, evident:

    ante oculos interque manus sunt omnia vestras,

    Verg. A. 11, 311; cf.:

    manus inter parentum,

    id. ib. 2, 681: inter manus, also, in one's hands, in one's arms:

    abripite hunc intro actutum inter manus,

    Plaut. Most. 2, 1, 38:

    e convivio auferri,

    Cic. Verr. 2, 5, 11, § 28: sub manu and sub manum, at hand, near, readily, immediately, on the instant: Vocontii sub manu ut essent, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 2:

    quo celerius, ac sub manum annuntiari cognoscique posset, quid in provincia quāque gereretur, etc.,

    Suet. Aug. 49; Sen. Ep. 71, 1: sub manus succedere, according to one's wish, [p. 1112] Plaut. Mil. 3, 2, 59: alicujus manu esse, to be from or by one's hand:

    epistulae quae quidem erant tua manu,

    Cic. Att. 7, 2, 3; cf. id. ib. 8, 13, 1 (cf. II. C. infra): manu, with the hand, by hand, i. e. artificially, opp. to naturally, by nature: manu sata, i. e. by the hand of man, opp. to what grows wild. Caes. B. C. 3, 44:

    urbs manu munitissima,

    Cic. Verr. 2, 2, 2, § 4:

    quaedam ingenia manu, quod aiunt, facienda sunt,

    Sen. Ep. 52, 1:

    quidam et liberos ejurent et orbitatem manu faciant,

    id. ad Marc. 19, 2: morbi, quos manu fecimus, i. e. which we produce by our own fault (e. g. by intemperance), Sen. Brev. Vit. 3, 3: oratio manu facta, artificial, elaborate, opp. to natural, simple, id. Ep. 115, 2: manu mederi, to be a surgeon, Cels. praef. 1: manibus aequis or manu aequā, with equal advantage:

    manibus aequis abscessum est,

    Tac. A. 1, 63:

    aequā manu discedere,

    to come off with equal advantage, Sall. C. 39, 4: manus afferre, to lay hands on; trop., to destroy or weaken:

    qui diutius torqueri patitur, quem protinus potest liberare, beneficio suo manus affert,

    Sen. Ben. 2, 5, 3:

    manum inicere alicui,

    to lay the hand on one, to detain, arrest him, Cic. Rosc. Com. 16, 48: manum dare, to give or lend a hand, to help, assist, Quint. 2, 3, 7: manus dare or dedere, to give the hands to be bound; hence, in gen., to give up, yield, surrender:

    perpende, et, si tibi vera videntur, Dede manus, aut, si falsum est, accingere contra,

    Lucr. 2, 1043:

    fateor, manus vobis do,

    Plaut. Pers. 5, 2, 72:

    donicum aut certe vicissent, aut victi manum dedissent,

    Nep. Ham. 1; cf. Caes. B. G. 5, 31; Cic. Att. 2, 22, 2; Ov. H. 4, 14; 17, 260; Verg. A. 11, 568; Lact. 5, 1, 3:

    brevi manu,

    immediately, without delay, Dig. 23, 3, 43, § 1:

    longā manu,

    slowly, tediously, ib. 46, 3, 79: manum tollere, to raise the hand in token of an intention to yield, to yield, submit: cedo et tollo manum, Cic. Fragm. ap. Lact. 3, 28: manus tollere, to raise the hands in token of admiration or astonishment, Cic. Ac. 2, 19, 63: manus tendere ad aliquem, less freq. alicui, to stretch out the hands to one to implore assistance, Caes. B. G. 2, 13; Cic. Font. 17, 38:

    quae Romanis manus tendebant,

    Caes. B. G. 7, 48:

    dextram Italiae,

    Cic. Phil. 10, 4, 9:

    manu sternere aliquem,

    with the sword, Verg. A. 9, 702: utrāque manu, with both hands, i. e. willingly, readily, Mart. 1, 16, 9:

    manus manum lavat,

    one hand washes the other, one helps the other, Sen. Apoc. 9 fin.; Petr. c. 45, 13; Plin. 35, 10, 36, § 80: manum non vertere, not to turn the hand, prov. for to take no pains, make no effort:

    qui se fatentur virtutis causā ne manum quidem versuros fuisse,

    Cic. Fin. 5, 31, 93; cf. App. Mag. p. 311.
    II.
    Transf.
    A.
    The hand as the instrument used in fight; hence, personal valor, bravery:

    ne usu manuque reliquorum opinionem fallent,

    Caes. B. C. 3, 86:

    manu fortissimus,

    Liv. 39, 40:

    manu fortis,

    Nep. Dat. 1, 3:

    manu vincere,

    Ov. M. 1, 448:

    manu capere urbes,

    by force of arms, Sall. J. 5, 5:

    manum committere Teucris,

    to fight, Verg. A. 12, 60; so,

    conserere manum,

    Liv. 21, 39; 25, 11; 27, 33:

    conferre manum,

    Liv. 10, 43; Verg. A. 12, 345:

    in proelia Ferre manum,

    id. ib. 5, 403; cf.:

    et vice teli saevit nuda manus,

    Juv. 15, 54.—
    2.
    Force, violence, fighting, close combat:

    res venit ad manus atque ad pugnam,

    Cic. Verr. 2, 5, 11, § 28:

    venire ad manum,

    Liv. 2, 30:

    accedere ad manum,

    Nep. Eum. 5:

    in manus venire,

    to come to an engagement, come to close quarters, Sall. J. 89, 2:

    pugna jam ad manus venerat,

    Liv. 2, 46:

    non manu, neque vi,

    force, violence, Sall. J. 31, 18; so Tac. Agr. 9.—
    B.
    Of the hand of an artist:

    manus extrema non accessit ejus operibus,

    the last hand, the finishing touch, Cic. Brut. 33, 126: aptius a summā conspiciare manu, when you have given yourself the finishing touch, i. e. have completed your toilet, Ov. A. A. 3, 225:

    carmen nondum recepit ultimam manum,

    has not yet received the last polish, Petr. 118.—Hence, extremam bello Imponere manum, to put the finishing hand to the war, to bring it to a close, Verg. A. 7, 573.—Prov.: manum de tabula, lit., the hand from the picture, i. e. enough, Cic. Fam. 7, 25, 1.—
    C.
    A hand, handwriting; in gen., work, workmanship:

    librarii manus,

    Cic. Att. 8, 13, 1: Alexidis manum amabam, quod tam prope accedebat ad similitudinem tuae litterae, id. ib. 7, 2, 3:

    manum suam cognovit,

    id. Cat. 3, 5, 12:

    propter emissam ab eis manum,

    Dig. 22, 3, 15:

    Praxitelis manus, Scopaeque,

    Mart. 4, 39, 3:

    artificum,

    Verg. A. 1, 455.—
    D.
    For pars, a side:

    est ad hanc manum sacellum,

    Ter. Ad. 4, 2, 37:

    a laeva conspicienda manu,

    Ov. A. A. 3, 307. —
    E.
    In throwing dice, a stake: quas manus remisi, to throw up the stakes, Aug. ap. Suet. Aug. 71.—
    F.
    In fencing, a thrust, hit, blow:

    rectae, aversae, tectaeque manus,

    Quint. 9, 1, 20:

    prima, secunda, tertia, quarta,

    the prime, second, tierce, quart, id. 5, 13, 54.—
    G.
    The trunk of an elephant:

    manus etiam data elephantis,

    Cic. N. D. 2, 47, 120; Curt. 8, 14, 27; Sil. 9, 628.—
    H.
    The fore-paws of bears, Plin. 8, 36, 54, § 130.—
    K.
    The branches on a tree:

    (platanus) cui lnnumerae manus,

    Stat. S. 2, 3, 39:

    fraxineae,

    Pall. Insit. 60.—
    L.
    In milit. lang.: ferreae manus, iron hooks with which an enemy's ship was grappled, grappling-irons:

    manus ferreas atque harpagones paraverant,

    Caes. B. C. 1, 57:

    in advenientes hostium naves ferreas manus inicere,

    Liv. 36, 44 fin.:

    manus ferreas excogitare,

    Front. Strat. 2, 3, 24; Plin. 7, 56, 57, § 209; Curt. 4, 9, 2; Aur. Vict. Vir. Ill. 38; Luc. 3, 635.—
    M.
    Also milit., an armed force, corps of soldiers:

    si nova manus cum veteribus copiis se conjunxisset,

    Caes. B. G. 1, 37:

    magnam manum conducere,

    id. ib. 5, 27:

    Hasdrubalem propediem affore cum manu haudquaquam contemnenda,

    Liv. 30, 7 fin.; id. 44, 27.—
    2.
    Beyond the milit. sphere, in gen., a body, host, number, company, multitude:

    Romam veniet cum magna manu,

    Cic. Att. 16, 11, 6:

    evocatorum,

    id. Fam. 15, 4, 3:

    manus ad Quirinalia paratur,

    id. Q. Fr. 2, 3, 4; cf.:

    manum facere, copias parare,

    id. Caecin. 12, 33:

    manus bonorum,

    id. Q. Fr. 1, 2, 5, § 16:

    Judaeorum,

    id. Fl. 28, 66:

    conjuratorum,

    id. Cat. 1, 5, 12:

    bicorpor,

    i. e. the Centaurs, id. Tusc. 2, 9, 22:

    purpuratorum et satellitum,

    Liv. 42, 51:

    magna clientium,

    Suet. Tib. 1:

    comitum,

    Stat. S. 5, 3, 262:

    juvenum,

    Verg. A. 6, 5.—
    N.
    Labor, hands, i. e. workmen:

    nos aera, manus, navalia demus,

    Verg. A. 11, 329:

    quale manus addunt ebori decus,

    id. ib. 1, 592.—
    O.
    Power:

    haec non sunt in nostra manu,

    Cic. Fam. 14, 2, 3; cf.: in tua manu est, it rests with you, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6, 1:

    juxta deos in tua manu positum est,

    Tac. H. 2, 76:

    victoria in manu nobis est,

    depends on, Sall. C. 20, 10:

    in vostra manu situm,

    id. J. 31; Plaut. Merc. 3, 4, 43:

    in manu esse mihi,

    id. Trin. 1, 2, 67. —
    2.
    In partic., in jurid. lang., the legal power of a husband over his wife, the manus:

    in potestate quidem et masculi et feminae esse solent: in manum autem feminae tantum conveniunt. Olim itaque tribus modis in manum conveniebant: usu, farreo, coëmptione, etc.,

    Gai. Inst. 1, 108 sq.; Cic. Fl. 34, 84 al.—
    P.
    Law t. t., manūs injectio, i. e. an arrest: per manus injectionem agebatur, Gai Inst. 4, 21: ob eam rem ego tibi sestertium X. milium judicati manus inicio, Vet. Form. ap. Gai. ib.
    2.
    mānus, i. q. bonus, Varr. L. L. 6, 2, 4; Macr. S. 1, 3, 13; Isid. 5, 30, 14; Serv. Verg. A. 1, 139; 2, 286; v. ‡ cerus manus.

    Lewis & Short latin dictionary > manus

  • 13 propugno

    prō-pugno, āvi, ātum, 1, v. n. and a.
    I.
    To rush out to fight, go forth to fight, to make sallies or sorties:

    ipsi ex silvis rari propugnabant,

    Caes. B. G. 5, 9; cf. id. ib. 2. 7; id. B. C. 2, 8.—
    II.
    To fight or contend for, to defend a thing (class.; syn.: tutor, defendo).
    A.
    Lit.:

    uno tempore propugnare et munire,

    Caes. B. C. 3, 45:

    pro suo partu,

    Cic. Tusc. 5, 27, 79:

    multos e muris propugnantes hastā transfixit,

    Curt. 4, 4, 11. —
    (β).
    With dat. (post-class.):

    propugnare fratri,

    App. M. 9, p. 234, 28:

    puero misello,

    id. ib. 7, p. 200, 13.—
    B.
    Trop.:

    pro aequitate,

    Cic. Off. 1, 19, 62:

    pro salute,

    id. Fam. 11, 16, 2.—With acc. (post-Aug.), to defend:

    absentiam suam,

    Suet. Caes. 23:

    dum quae libidine deliquerant, ambitu propugnant,

    Tac. A. 13, 31 fin.; 15, 13:

    pectora parmā,

    Stat. Th. 2. 584; 4, 110.

    Lewis & Short latin dictionary > propugno

  • 14 certō

        certō āvī, ātus, āre, freq.    [certus], to match, vie with, fight, contend, struggle, combat, do battle: armis cum hoste, an venenis?: pugnis, calcibus: proelio, S.: de salute, Ta.: de ambiguo agro bello, L.: acie, V.: animis iniquis, V.: in Bruti salute certatur: maximā vi certatur, S. — Fig., to contend, struggle, strive: inter se quo iure certarent: in centumvirali iudicio: provocatione, L.: si quid se iudice certes, H.: foro si res certabitur olim, be tried, H.: cui (multae) certandae cum dies advenisset, L.: certata lite deorum Ambracia, the subject of arbitration, O.: quicum omni ratione certandum sit: (carmina) certantia iudice Tarpā, recited in competition, H. — To contend, compete, wrestle, struggle, strive, vie, match: cursu cum aequalibus, S.: si nautae certarent, quis eorum potissimum gubernaret: dic, mecum quo pignore certes (in music), V.: Carmine vilem ob hircum, H.: solus tibi certat Amyntas, is your only rival, V.: Certent et cycnis ululae, V.—With inf: Phoebum superare canendo, V.: aequales certat superare legendo (violas), O.: inter se eruere quercum, V.: praedas certantes agere, with all their might, S.: Avidi gloriae certantes murum petere, striving to outdo one another, S.—Fig., to compete, vie, emulate, rival: Benedictis si certasset, T.: cum civibus de virtute, S.: cum aliorum improbitate: contumaciā adversus nobiles, L.: vobiscum de amore rei p.: virtute oportere, non genere certari.—Poet.: viridique certat Baca Venafro, H.: decerpens Certantem uvam purpurae, H.: (hunc) tergeminis tollere honoribus (i. e. tollendo), H.
    * * *
    I
    certare, certavi, certatus V
    vie (with), contest, contend/struggle (at law/politics), dispute; fight, strive
    II
    certius, certissime ADV
    certainly, definitely, really, for certain/a fact, truly; surely, firmly

    Latin-English dictionary > certō

  • 15 cōn-ferō

        cōn-ferō contulī, conlātus    (coll-), cōnferre.    I. To bring together, collect, gather, unite, join: ligna circa casam, N.: undique conlatis membris, H.: signis in unum locum conlatis, Cs.: dentes in corpore, join, O.: capita, lay heads together: gradum, to walk together, V.—To pay in, contribute: aes, O.: alqd in tuam statuam: aurum in publicum, L.: munera ei, N.: tributa quotannis: (pecuniam) ad statuam: ad honorem tuum pecunias: sextantes in capita, L.—To bring together, match, set in opposition, oppose, set together: cum Fonteio ferrum ac manus contulerunt: conlatis signis exercitūs superare: arma cum aliquo, N.: castra cum hoste, L.: castris Scipionis castra conlata habere, Cs.: pedem cum pede, to fight foot to foot, L.: pede conlato, L.: non possum magis pedem conferre (in court): gradum, L.: pectora luctantia nexu pectoribus, O.: manum Aeneae, V.: inter sese certamina belli, V.: conlato Marte, O.: mecum confer, ait, fight with me, O.: lites, to quarrel, H.—Fig., to bring together in thought, compare, contrast: conferte Verrem: si conferendum exemplumst, cited, T.: faciem moresque duarum, O.: nec quisquam iuventutis conferri potuit, L.: omnia summā diligentiā conlata sunt: hanc pacem cum illo bello: cum Dracone nostras leges: cum illo te dominandi cupiditate: vitam inter se utriusque, pārva magnis: nil iucundo amico, H.—To consult, confer, consider, deliberate, talk over: alqd coram: cum aliquo sermones, unite in: consilia ad adulescentīs, advise with, T.: iniurias, t<*> counsel on, Ta.: inter nos, quid finis: quid ammorum Hispanis esset, L.—To compress, abridge, condense, sum up, make brief: Academiam in quattuor (libros): ut in pauca conferam: sua verba in duos versūs, O.—To join in moving, propose unitedly: cur enim non confertis, ne sit, etc., L.—    II. To bear, carry, convey, direct, take, bring: copias in provinciam: quos eodem audita clades contulerat, L.—With se, to betake oneself, turn, have recourse: quo me miser conferam?: se suaque omnia in oppidum, Cs.: quo se fusa acies, L.: se in fugam<*> me in gregem sicariorum, join.—Fig., to change, transform, turn, metamorphose: aliquem in saxum, O.: corpus in albam volucrem, O. — To bring, turn, direct: verba si ad rem conferentur, be changed for deeds, T.: suspitionem in Capitonem.—With se, to devote oneself, apply, engage: me ad pontificem: se ad studium scribendi: se in salutem rei p.—To devote, apply, employ, direct, confer, bestow upon, give, lend, grant, transfer: cum maxima munera ei ab regibus conferrentur, N.: fructum alio, T.: tempus ad oblivionem belli: orationem ad misericordiam: curas in rem p.: pecuniam in rei p. tempus, for some service: fructum ingeni in proximum quemque: Quid damnatio confert? avail, Iu.—To refer, ascribe, attribute, impute, assign, throw blame, lay to the charge of: species istas hominum in deos: mortis illius invidiam in L. Flaccum: culpam in me, T.: in alterum causam, throw the blame, L.—To transfer, assign, refer, put off, defer, postpone: expugnationem in hunc annum, L.: omnia in mensem Martium: alqd in longiorem diem, Cs.: eo omnem belli rationem conferre, to transfer, Cs.

    Latin-English dictionary > cōn-ferō

  • 16 cōn-serō

        cōn-serō seruī, sertum, ere    [com- + 2 sero], to connect, entwine, tie, join, fit, bind, unite: Lorica conserta hamis, V.: Consertum tegumen spinis, pinned together, V.: sagum fibulā, Ta. — Fig.: exodia conserta fabellis, L.—To join, bring together: latus lateri, O.: sinūs, Tb. — With manum, manūs (rarely manu), to fight hand to hand, join battle: signa contulit, manum conseruit: conserundi manum copia, S.: manūs inter se, L.: consertis deinde manibus, L.: dextram, V.: manu consertum alqm attrahere, L.—Fig.: ibi ego te ex iure manum consertum voco, I summon you to a trial face to face.—With pugnam or proelium: pugnam, L.: pugnam inter se, L.: proelium comminus, L.—In other connections: sicubi conserta navis sit, was grappled, L.: cum levi armaturā, L.: belli artīs inter se, employed in fight, L.

    Latin-English dictionary > cōn-serō

  • 17 dē-bellō

        dē-bellō āvī, ātus, āre,    to fight out, fight completely, finish a war: cum Ferentanis uno secundo proelio, L.: debellari eo die cum Samnitibus potuisse, L.: proelioque uno debellatum est, L.: quasi debellato, as if the war were over, L.: rixa super mero debellata, fought out, H. — To vanquish, subdue: superbos, V.: debellata India, O.: hostem clamore, Ta.

    Latin-English dictionary > dē-bellō

  • 18 dē-cernō

        dē-cernō crēvī    (often decrēram, decrērim, etc.), crētus, ere.—Officially, to decide, determine, pronounce a decision, judge, decree, resolve, vote: inter quos iam decreverat decretumque mutabat, alias, etc.: si caedes facta, īdem (Druides) decernunt, i. e. pass judgment, Cs.: non decrevi solum, sed etiam ut vos decerneretis laboravi: qui ordo decrevit invitus, on compulsion: dierum viginti supplicationem, Cs.: vindicias secundum servitutem, in favor of slavery, i. e. restore the slave to his master, L.: triumphum Africano: praemium servo libertatem, S.: tres legatos: id quod senatus me auctore decrevit: provinciae privatis decernuntur, Cs.: meā diligentiā patefactam esse coniurationem decrevistis: supplicium sumendum decreverat, had voted, S.: senatus Romae decrevit, ut, etc., L.: mea sententia tibi decernit, ut regem reducas, etc.: senatus decrevit, darent operam consules, ut, etc., S.: ita censeo decernendum: acerbissime decernitur, Cs.: in parricidas rei p. decretum esse, S.: libere decernendi potestas, of voting freely, Cs.—In gen., to decide, determine, judge, fix, settle: rem dubiam decrevit vox opportune emissa, L.: utri utris imperent, sine magnā clade, L.: Duo talenta pro re nostrā ego esse decrevi satis, T.: in quo omnia mea posita esse decrevi: mihi decretum est, with acc. and inf, I am fully convinced, Ta.: alqm hostem, to proclaim an enemy: omnibus quae postulaverat decretis, S.: pauci ferocius decernunt, insist on harsher measures, S.—Of battle, to decide by combat, fight out, fight, combat, contend: Samnis Romanusne Italiam regant, decernamus, L.: gladiatorium certamen ferro decernitur: ne armis decernatur: cornibus inter se, V.: acie, L.: classe decreturi, N.: integriore exercitu, N.: lacessere ad decernendum, L. — In gen., to contend, compete, struggle: decernite criminibus, mox ferro decreturi, L.: cursibus et crudo caestu, V.: de salute rei p.: pro meā famā.—To decide, determine, form a purpose, resolve: num quis quicquam decernit invitus?: Rhenum transire decreverat, Cs.: decretumst pati, T.: certum atque decretum est non dare signum, L.: aetatem a rei p. procul habendam, S.: praetoris imperio parendum esse: hic decernit ut miser sit: quā suis opem ferrent, L.

    Latin-English dictionary > dē-cernō

  • 19 dē-certō

        dē-certō āvī, ātus, āre. — In battle,    to go through a contest, fight out: pari condicione belli secum, Cs.: proelio, fight a decisive battle, Cs.: proeliis cum acerrimis nationibus: vi contra vim: armis pro meā salute: ferro in ultima, O.: manu: de imperio in Italiā.—In gen., to contend, strive, dispute, vie: non disceptando decertandum, armis fuit dimicandum: cum consulibus: Africus Decertans Aquilonibus, H.

    Latin-English dictionary > dē-certō

  • 20 dē-pūgnō

        dē-pūgnō āvī, ātus, āre,    to fight decisively, fight out, join battle, combat: signis conlatis, L.: acie instructā, Cs.: cum civibus: ad depugnandum, N.: ante depugnabitur: depugnatum cum Gallis est, L.—Fig., to contend, quarrel: unum par quod depugnet: depugnare parati, H.

    Latin-English dictionary > dē-pūgnō

См. также в других словарях:

  • Fight Club (novel) — Fight Club   First …   Wikipedia

  • Fight Like Apes and the Mystery of the Golden Medallion — Studio album by Fight Like Apes Released …   Wikipedia

  • Fight for This Love — «Fight for This Love» Сингл Шерил Коул из альбома 3 Words Сторона «Б» «Didn’t I» Выпущен 16 октября 2009 Формат CD сингл, цифровая дистрибуция Записан …   Википедия

  • Fight Club (Film) — Pour les articles homonymes, voir Fight Club. Fight Club Réalisation David Fincher Acteurs principaux Edward Norton Brad Pitt Helena Bonham Carter Meat Loaf Jar …   Wikipédia en Français

  • Fight club (film) — Pour les articles homonymes, voir Fight Club. Fight Club Réalisation David Fincher Acteurs principaux Edward Norton Brad Pitt Helena Bonham Carter Meat Loaf Jar …   Wikipédia en Français

  • Fight! Wildcats! Fight! — is the official fight song of the University of Arizona. While Bear Down, Arizona! is easily the most recognizable fight song attributed to the University it was written 23 years after Fight! and is more accurately described as the official motto …   Wikipedia

  • Fight Fiercely, Harvard — is a satirical college fight song written and originally performed by Tom Lehrer and dedicated to his alma mater, Harvard University. [ [http://everything2.com/index.pl?node id=1713570] Fight Fiercely, Harvard] . The song was written in 1945… …   Wikipedia

  • Fight for This Love — Cheryl Cole Veröffentlichung 16. Oktober 2009 Länge 3:46 Genre(s) R B, Dance, Pop, Synthpop …   Deutsch Wikipedia

  • Fight On, State — Fight Song by Penn State Blue Band For the fight song of the University of Southern California, see Fight On . Fight On, State is the official fight song of The Pennsylvania State University. It is most widely known for being played by the Penn… …   Wikipedia

  • Fight Test — EP by The Flaming Lips Released April 22, 2003 ( …   Wikipedia

  • Fight Back! with David Horowitz — was a weekly consumer advocate show that ran from 1980 1992. The show, hosted by David Horowitz, attempted to inform consumers about corporations and other big businesses whose products were of poor quality. The format of the show allowed for… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»